Favorite Poem

ANG MAGANDANG PAROL
by: Jose Corazon de Jesus

Isang papel itong ginawa ng lolo
may pula, may asul, may buntot sa dulo;
sa tuwing darating ang masayang Pasko
ang parol na ito’y makikita ninyo.

Sa aming bintana doon nakasabit
kung hipan ng hangi’y tatagi-tagilid,
at parang tao ring bago na ang bihis
at sinasalubong ang Paskong malamig.

Kung kami’y tutungo doon sa simbahan
ang parol ang aming siyang tagatanglaw,
at kung gabi namang malabo ang buwan
sa tapat ng parol doon ang laruan.

Kung aking hudyatin tanang kalaguyo,
mga kapwa bata ng pahat kong kuro,
ang aming hudyatan ay mapaghuhulo:
“Sa tapat ng lolo tayo maglalaro.”

Kaya nang mamatay ang lolo kong yaon,
sa bawat paghihip ng amihang simoy,
iyang nakasabit na naiwang parol
nariyan ang diwa noong aming ingkong.

Nasa kanyang kulay ang magandang nasa,
nasa kanyang ilaw ang dakilang diwa,
parang sinasabi ng isang matanda:
“Kung wala man ako’y tanglawan ang bata.”

ANG POSPORO NG DIYOS
by: Jose Corazon de Jesus

Sa dilim ng gabi’y may gintong nalaglag,
may apoy, may ilaw, galing sa itaas;
at dito sa lupa noong pumalapag,
nahulog sa bibig ng isang bulaklak.

Ang sabi ng iba’y kalulwa ng patay,
luha ng bituin, anang iba naman.
Lalo na’t sa gabi ay iyong matanaw
tila nga bituing sa langit natanggal.

Bituin sa langit at rosas sa hardin,
parang nagtipanan at naghalikan din;
nang di na mangyaring sa umaga gawin,
ginanap sa gabi’y lalo pang napansin.

Katiting na ilaw ng lihim na liyag,
sinupo sa lupa’t tanglaw sa magdamag;
ito’y bulalakaw ang dating pamagat,
posporo ng Diyos sa nangaglalakad.

Kung para sa aking taong nakaluhod
at napaligaw na sa malayong pook,
noong kausapin ang dakilang Diyos
ay sa bulalakaw lamang nagkalugod.

Sampalitong munti ng posporong mahal
kiniskis ng Diyos upang ipananglaw;
nang ito’y mahulog sa gitna ng daan,
nakita ang landas ng pusong naligaw!

Ito’y bulalakaw, ang apoy ng lugod,
na nagkanlalaglag sa lupang malungkot.
May nakikisindi’t naligaw sa
pook:
Aba, tinanglawan ng posporo ng D’yos

SA PAMILIHAN NG PUSO
by: Jose Corazon de Jesus

Huwag kang iibig nang dahil sa pilak
pilak ay may pakpak
dagling lumilipad
pag iniwan ka na, ikaw’y maghihirap.

Huwag kang iibig nang dahil sa ganda
ganda’y nagbabawa
kapag tumanda na
ang lahat sa mundo’y sadyang nag-iiba.

Huwag kang iibig sa dangal ng irog
kung ano ang tayog
siya ring kalabog
walang taong hindi sa hukay nahulog.

Huwag kang iibig dahilan sa nasang
maging masagana
sa aliw at tuwa
pagkat ang pag-ibig ay di nadadaya…

Kung ikaw’y iibig ay yaong gusto mo
at mahal sa iyo
kahit siya’y ano,
pusong-puso lainang ang gawin mong dulo.

Kung ikàw’y masawi’y sawi kang talaga
ikaw na suminta
ang siyang magbata;
kung maging mapalad, higit ka sa iba.

Sa itong pag-ibig ay lako ng puso
di upang magtubo
kaya sumusuyo
pag-ibig ay hukay ng pagkasiphayo

MAY MGA TUGTUGING HINDI KO MALIMOT
by: Jose Corazon de Jesus

O may mga tugtog na nagsasalita,
malungkot na boses ng nagdaralita;
pasa-bahay ka na ay nagugunita’t
parang naririnig saanman magsadya.

Langitngit ng isang kaluluwang sawi,
panaghoy ng pusong nasa pagkalungi;
laging naririnig sa bawat sandali
ang lungkot ng tugtog na mapawi’y hindi.

Ikaw baga’y daing ng nakaligtaan?
Ikaw baga’y hibik ng pinagtaksilan?
Matutulog ako sa gabing kadimlan
ay umuukilkil hanggang panagimpan.

Oo, mayr’ong tugtog iyang mga b’yoling
tila sumusugat sa ating panimdim;
bawat isang tao’y may lihim na daing,
pinakakatawan sa b’yoling may lagim.

Sa lahat ng gabi sa aking pag-uwi,
kung ako’y hapo na na makitunggali,
ang bawat tugtugi’y kaluiwa ng sawi
ako’y dinadalaw sa bawat sandali.

May isang tugtuging hindi ko malimot,
kinakanta-kanta sa sariling loob.;
hiniram sa hangin ang lambing at lamyos,
awit ng ligayang natapos sa lungkot.

ITANONG MO SA BITUIN
by: Jose Corazon de Jesus

Isang gabi’y manungaw ka.
Sa bunton ng panganorin  ay tanawin ang ulila’t naglalamay na bituin;

Sa bitui’y itanong mo ang ngalan ng aking giliw
at kung siya’y magtatapat, ngalan mo ang sasabihin.

Ang bitui’y kapatid mo. Kung siya ma’y nasa langit,
ikaw’y ditong nasa lupa’t bituin ka ng pag-ibig;
dahil diya’y itanong mo sa bituin mong kapatid
kundi ikaw ang dalagang minamahal ko nang labis.

Itanong mo sa bitui’t bituin ang nakakita
nang ako ay umagahin sa piling ng mga dusa;
minagdamag ang palad ko sa pagtawag ng Amada, ngunit ikaw na tinawag, lumayo na’t nagtago pa.

Reaction:
My favorite poem was the "Sa Pamilihan ng Puso".
If you are gonna be in a relationship with someone be sure that the feeling is mutual and that  you are gonna love him/her with all your heart despite of the physical appearance and economic
status because all these things is not stable as long as their is love and happiness existing in the relationship everything seems complete.

Biography:
Jose Corazon de Jesus also known as Huseng Batute
is one of the greatest Philippine poet and acknowledged as the King of Balagtasan. He was born on November 22, 1896. He was christened Jose Cecilio de Jesus but he later dropped Cecilio and replaced it with the Spanish name Corazon(heart) because he said it best described his character. Unknown to many, the immortal song "Bayan Ko" was penned by this magnificent bard. Hwe was born in Sta. Cruz Manila to Dr. Vicente de Jesus and Susana Pangilinan. Pepito as he was called, studied at Liceo de Manila where he got the Baciller en Artes degree. From the Academia de leyes, he obtained the Bachiller de Leyes degree, but he did not take the bar examination because he was already preoccupied with writing. His literary inclination was manifested early in life. His first poem, Pangungulila, was written when he was 17 years old.. In 1920, he worked Taliba and began his famous column, Buhay Maynila. He caught the imagination of the readers through his appealing and incisive satire.